Er zijn dingen die ik mezelf afvraag: als er genoeg eten op de wereld is, waarom heeft dan niet iedereen eten? Als er genoeg geld op de wereld is? Waarom hebben er dan mensen weinig geld en anderen heel veel? Waarom vallen mensen voor hun gevoel buiten de maatschappij?
Deze vragen stelde ik mezelf vroeger eigenlijk niet. Ik zat op school en wilde alles doen om zo goed mogelijk te presenteren. Mijn HAVO halen en een HBO-diploma én een goede baan. Ik wilde alles doen wat (dacht ik) ‘de maatschappij van mij vroeg’.
En dat ging best goed. Ik was 24 toen ik afstudeerde, ik ging werken en op mijn 25e werd ik opleidingsadviseur, wat ik echt een goede baan vond. Ik was trots op mezelf en deed keihard mijn best om dit goed te doen. Een beetje te hard misschien.
Was ik gelukkig? Ik weet het niet. Ik dacht van wel, maar ik weet ook dat ik dacht dat ik het nooit goed genoeg deed. Ik was mezelf altijd aan het bewijzen. En eigenlijk had ik geen rust.
Een Burn-out
En toen hield het ineens op. Ik kwam ik een burn-out terecht. Terwijl ik zo mijn best had gedaan om mezelf staande te houden en het goed te doen. Ik nam afscheid van mijn laatste werkgever en werd afhankelijk van een uitkering. Ik? Hoe dan? Maar het gebeurde.
Ik voelde me een mislukkeling, Ik kwam niet mee, kon niet voor mezelf zorgen en voelde me depressief en eenzaam. Jaren van zoeken en proberen volgden. Maar dat mislukt ook vaak. Ik vroeg me oprecht af: ik weet dat ik talenten heb en dat ik een oké persoon ben, hoe kan het zijn dat ik me zo onwaardig voel?
Inmiddels zijn er wat jaren verstreken en ben ik mijn weg aan het vinden. Ik ben een nieuw pad ingeslagen en ik ervaar steeds meer geluk en innerlijke rust. Mijn kwetsbaarheid kan ik steeds beter dragen. Mijn kracht groeit. Ik hoef me niet meer te bewijzen (of ja, minder dan) en ik wil vooral liefde verspreiden en dat doe ik dan ook.
Ik ben nog steeds met die vragen bezig: waarom val je buiten het geheel als je anders bent? Of als je andere manieren hebt? Volgens mij is dit niet de bedoeling.
Op een moment bedacht ik me: laat ik dit met jullie delen. Wat mijn ideeën zijn over de samenleving. Wat mijn wensen zijn en wat mijn dromen zijn. Ik denk namelijk dat we verschil kunnen maken en ervoor kunnen zorgen dat iedereen zich gezien en gewaardeerd voelt. Met kleine stapjes. Daar wil ik heel graag een bijdrage aan leveren en dit Geluksmagazine is een middel daarvoor.
Ik wens je heel veel leesplezier, warmte en fijne geluksmomentjes toe.
Talia
“Als er voldoende primaire levensbehoeften zijn voor iedereen? Waarom is dan niet iedereen voorzien in de basis?“
Geluk
